Ισότητα στην εργασία, στη ζωή, στην πολιτική. Ισότητα παντού!

Ισότητα στην εργασία, στη ζωή, στην πολιτική. Ισότητα παντού!

Απέναντι στον ρατσισμό!

Ένα διαχρονικό κοινωνικό φαινόμενο, που έχει εδραιωθεί στην κοινωνία μας, δεν είναι άλλο από τον ρατσισμό. Ρατσισμό κοινωνικό, φυλετικό, θρησκευτικό, κοινωνικοοικονομικό, πολιτικό, πολιτισμικό. Επειδή ακριβώς πρόκειται για φαινόμενο διαχρονικό, πηγάζει τόσο από την ανθρώπινη φύση, όσο και από μία σειρά αιτιών που το γιγαντώνουν.

Το μίσος είναι ένα συναίσθημα που είναι ριζωμένο βαθιά στην κοινωνία και αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία του ρατσισμού. Πολλές φορές πηγάζει από ιστορικά γεγονότα και την έλλειψη Παιδείας, ενώ αποτελεί και συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Οι δυσκολίες της ζωής ξυπνούν το μίσος ως λύση στα πολλαπλά προβλήματα, δημιουργώντας εχθρούς. Οι συγκυρίες, όμως, είναι αυτές που δίνουν μορφή στο ρατσισμό. Και αυτές είναι που αξίζει να αναλύουμε συνεχώς και να καταπολεμούμε.

• Έλλειψη Παιδείας: Από μικρό παιδί, ο άνθρωπος, εάν δεν δεχθεί τις αξίες της αλληλεγγύης, της ισότητας, του σεβασμού, μπορεί εύκολα να γλιστρήσει στη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό. Ιδιαίτερα εάν το εκπαιδευτικό σύστημα αποτυγχάνει στη σωστή μετάδοση της ιστορίας, ως στοιχείου κουλτούρας και πολιτισμού.
• Οικονομική κρίση και ανεργία: Αναμφίβολα, οι οικονομικές δυσκολίες της τελευταίας δεκαετίας έχουν οξύνει τις ρατσιστικές συμπεριφορές, καθώς στοχοποιούνται ομάδες ανθρώπων ως υπαίτιοι διαφόρων προβλημάτων. Την πιο δραματική εκδοχή της ιστορίας αποτέλεσε η στοχοποίηση των Εβραίων, των αναπήρων, των ομοφυλοφίλων και άλλων κοινωνικών ομάδων από τη ναζιστική Γερμανία.
• Ιδεολογική και πολιτική σκοπιμότητα: Πολλές φορές κατά το παρελθόν, πολιτικοί σχηματισμοί, για ίδιον όφελος, καλλιέργησαν ενδόμυχα τον ρατσισμό ώστε να κρύψουν τη δική τους πολιτική ανεπάρκεια, με βασικό εργαλείο τον λαϊκισμό.
• Παραπληροφόρηση και ελλιπής ενημέρωση: Η ρήση «η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας», είναι απολύτως ορθή. Η στοχευμένη ενημέρωση της κοινωνίας, αποκρύπτοντας στοιχεία της πραγματικότητας, είναι ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια των λαϊκιστών.
• Εθνικισμός: Η απόλυτη προσήλωση των ατόμων στο έθνος είναι αυτή που φτάνει ως την περιφρόνηση και την εχθρότητα προς άλλα έθνη τα οποία θεωρεί κατώτερα.

Οι συνέπειες πολλές. Καταρράκωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έλλειψη κοινωνικής και πολιτικής ισότητας, δικαιοσύνης και ηθικής, διαλόγου και συνεργασίας, κοινωνικής συνοχής. Υπονομεύεται, παράλληλα, η Δημοκρατία, ενώ γιγαντώνονται ο φανατισμός και οι εχθροπραξίες.

Εάν συνδεθεί στο σήμερα, ως φαινόμενο, με την προσφυγική κρίση και τις μεταναστευτικές ροές, την άνοδο της ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη – και στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή και όχι μόνο – και το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ εύπορων και άπορων, αντιλαμβανόμαστε πως είναι τρομερά κρίσιμο να δώσουμε άμεσα λύσεις και απαντήσεις ως νέοι και προοδευτικοί πολίτες.

1. Χρειάζεται, καταρχάς, να δοθούν λύσεις στα σύγχρονα  ζητήματα της οικονομικής κρίσης και των τεράστιων ανισοτήτων που δημιουργούνται, ώστε να μην δοθεί περαιτέρω πάτημα σε ακραίες ρητορικές.
2. Πρέπει να ενισχυθεί η Παιδεία μας στη βάση της, με στόχο την ευρεία κοινωνική διαπαιδαγώγηση.
3. Είναι ανάγκη να ενισχυθούν τα αδύναμα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, με ευκαιρίες στην εκπαίδευση, την εργασία και την υγεία, τη στήριξη της οικογένειας.
4. Χρειάζεται ενίσχυση της διαφάνειας στην πολιτική, στη δημόσια διοίκηση, στη δικαιοσύνη, ώστε να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη στο κράτος και το πολιτικό σύστημα.
5. Απαιτείται, οπωσδήποτε και η ηθική συμπεριφορά των πολιτευτών, με αποφυγή λαϊκίστικου λόγου και με αποδοχή βασικών κανόνων δεοντολογίας.
6. Χρειάζεται, όμως, εφαρμογή βασικών κανόνων δεοντολογίας και στην ενημέρωση. Έγκυρη ενημέρωση, δίχως στοιχεία παραπληροφόρησης και ετεροκαθορισμού των τρόπων προβολής των ειδήσεων και της ενημέρωσης. Διαφάνεια στα ΜΜΕ και ορθή λειτουργία του ΕΣΡ και των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.

Ως νέοι προοδευτικοί πολίτες προβληματιζόμαστε έντονα για τις ρατσιστικές και φασιστικές εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς που έχουν γιγαντωθεί την τελευταία δεκαετία. Οφείλουμε εμείς περισσότερο από τον καθένα, ακόμα και από άλλους πολιτικούς χώρους, να είμαστε αυτοί που θα δείξουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης, της κατανόησης, του σεβασμού, καταπολεμώντας μισαλλοδοξίες, περιθωριοποιώντας και απομονώνοντας τον ρατσισμό.

Τα Άτομα με Αναπηρία ισότιμα στην κοινωνία μας

Το πεδίο οπτικής και αντίληψης για τα Άτομα με Αναπηρία αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά και διακριτά γνωρίσματα της Προόδου από τη Συντήρηση. Ιστορικά ακόμη, οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα, ήταν “αόρατοι” για την Πολιτεία μέχρι τη δεκαετία του 80’, όπου η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να τα τους εντάσσει σε προγράμματα στήριξης και σε προνοιακές δομές. Άρχισε για πρώτη φορά στη χώρα μας, από τον δικό μας πολιτικό χώρο, η αλλαγή αντίληψης από φιλανθρωπική σε δικαιωματική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κοινωνική τους αποδοχή.

Πολιτικά και νομικά είναι σαφές ότι τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία εντάσσονται πλήρως στην ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άρα απαιτείται ενισχυμένη προστασία και απόλυτος σεβασμός. Ειδικά εμείς, οι προοδευτικοί πολίτες, οφείλουμε να προτείνουμε τη θωράκιση των δικαιωμάτων αυτών, να εντοπίζουμε τα όποια ζητήματα δημιουργούνται, να ενημερώνουμε την κοινωνία  και να στηρίζουμε κάθε προσπάθεια ενίσχυσής τους στην πράξη. Οφείλουμε να μετατοπίσουμε το ζήτημα αυτό από ιατρικό σε κοινωνικό.

Το πρώτο νομικά δεσμευτικό διεθνές μέσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν η Διεθνής Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία που ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ το 2006 . Αυτό καταδεικνύει, μεν, τον ισχυρό δεσμό με τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δε πολύ μεγάλη διεθνής  καθυστέρηση, όμως, στην κατοχύρωσή τους, αναδεικνύει και τον αναχρονισμό των αντιλήψεων στο ζήτημα αυτό. Στην Ελλάδα η Σύμβαση αυτή κυρώθηκε με νόμο τον Απρίλιο του 2012.

Ανατρέχοντας, λοιπόν, τόσο στα νομικά δεσμευτικά κείμενα, όσο και στην πολιτική μας φιλοσοφία, οφείλουμε να διευρύνουμε την προστασία και κυρίως τη συμμετοχή των συμπολιτών μας ισότιμα σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής. Να απαιτήσουμε και να κατοχυρώσουμε τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την αυτονομία τους, την ελευθερία των επιλογών και την ανεξαρτησία τους. Να σταθούμε απέναντι σε κάθε διάκριση και να καταδείξουμε στην κοινωνία την αποδοχή αυτών των ατόμων ως μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Να τους διασφαλίσουμε ισότητα στις ευκαιρίες, προσβασιμότητα στην εργασία, διατήρηση της ταυτότητάς τους και ανάπτυξη των ικανοτήτων ιδιαίτερα των παιδιών με αναπηρία. Είμαστε υποχρεωμένοι ως χώρα να τα εφαρμόσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι ως προοδευτικοί πολίτες να δράσουμε.

Ευκαιρίες για τις νεότερες γενιές στην πολιτική

Είναι δυνατόν για τα προβλήματα της νέας γενιάς να μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο μόνο άνθρωποι που δεν ανήκουν καν στη γενιά αυτή; Κι όμως είναι… Και μάλιστα το γεγονός αυτό περιγράφει μία πραγματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος αλλά και του χώρου μας μέχρι προσφάτως.

Σε ένα παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό που μεταβάλλεται και δεν θυμίζει τίποτα από προηγούμενες δεκαετίες, ο ρόλος και ο λόγος ύπαρξης νέων ανθρώπων στο πολιτικό προσκήνιο – και όχι παρασκήνιο – είναι απαραίτητος. Οι πολίτες, πλέον, ασχολούνται πιο ενεργά με την πολιτική σαν μορφή ακτιβισμού και όχι στην παραδοσιακή της μορφή. Οι ιδεολογίες διαμορφώνονται σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο με τη χρήση της τεχνολογίας. Σε έναν κόσμου που έχει αλλάξει και έχει γίνει πιο συμμετοχικός και πηγαίος η Ελληνική πολιτική σκηνή μοιάζει να έχει μείνει δεκαετίες πίσω αφού δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των νέων, αλλά εξαντλείται στις απαιτήσεις των μεγαλύτερων.

Σε μια εποχή που η γενιά μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες προκλήσεις επιβίωσης είναι η ώρα να συζητήσουμε για τον πραγματικό μας ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής του μέλλοντος και στη δυναμική μας παρέμβαση σε ζητήματα νέας γενιάς μέσω της ενεργητικής ενασχόλησης.

Η ισότητα των ευκαιριών στην πολιτική ενασχόληση είναι έκφανση του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ισότητας. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πολλές οι «τρικλοποδιές» που θα δεχτεί ένας νέος πολιτικός κατά πόσο μάλλον αν δεν είναι «παιδί του συστήματος». Ίσες ευκαιρίες για τους νέους, για τις γυναίκες, για τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ που ανήκουν στη νέα γενιά, για την γενιά των κλεμμένων ονείρων.

Και για να περάσουμε και από τη θεωρία στην πράξη, πέραν από την έμπρακτη στήριξη στη νέα γενιά, χρειάζεται και η θεσμική τους κατοχύρωση, που θα διαθέτει διαχρονική υπόσταση και όχι πρόσκαιρη, με όρια στην κοινοβουλευτική θητεία και την ένταξη ή διεύρυνση ποσοστώσεων νέων στις διαδικασίες των κομμάτων.

Δικαίωμα και πρόσβαση στην εργασία

Στη σύγχρονη μορφή της κοινωνίας μας, η εργασία αποτελεί βασικό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής. Ο άνθρωπος μέσω της εργασίας του διασφαλίζει το απαραίτητο εισόδημα για την διαβίωσή του, ενώ έχει την δυνατότητα να αναπτύξει την προσωπικότητά του.

Ήδη από την γαλλική επανάσταση έγινε δεκτό πως τα κράτη οφείλουν να προστατεύουν την εργασία. Ως εκ τούτου, το δικαίωμα στην εργασία αποτελεί θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα. Έτσι, το κράτος έχει υποχρέωση να δημιουργεί συνθήκες πλήρους απασχόλησης για τους πολίτες.

Στην παρούσα μορφή της κοινωνίας και της οικονομίας, ειδικά μέσα στην κρίση, αυτό το δικαίωμα έχει καταπατηθεί. Η καπιταλιστική δομή της θέτει το κέρδος και το χρήμα σε προτεραιότητα, υποβιβάζοντας το δικαίωμα στην εργασία, την αξιοπρεπή διαβίωση και τις ανθρώπινες ανάγκες. Ως προοδευτικοί νέοι, δεν μπορούμε παρά να αγωνιζόμαστε να επιτύχουμε την διαμόρφωση ενός οικονομικού συστήματος τέτοιου που θα προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία. Με συλλογικές συμβάσεις εργασίας που διασφαλίζουν έναν αξιοπρεπή μισθό, συνθήκες εργασίας οι οποίες θα συμβαδίζουν με το κοινωνικό κεκτημένο της Ευρώπης και θα δίνουν την δυνατότητα στον άνθρωπο να ζήσει μια ζωή με αξιοπρέπεια.  Διότι, εάν θέτουμε το χρήμα, το κέρδος, την αγορά ή οτιδήποτε άλλο, πάνω από τις ανάγκες του ανθρώπου, την εξύψωσή του και την ζωή του τότε έχουμε αποτύχει συλλογικά.

Δικαίωμα στη ζωή, όπως ο καθένας τη θέλει

Τα τελευταία χρόνια, αν και έχουν γίνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ολοκληρωθεί στην Ευρώπη αλλά κυρίως στην Ελλάδα όσον αφορά τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου. Το θέμα της ομοφοβίας είναι πολιτικό, αλλά και βαθιά κοινωνικό.

Ως πολιτικός χώρος, οφείλουμε να συντασσόμαστε με την ανοιχτή κοινωνία που η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία εκφράζει. Αυτό έχει γίνει ήδη με την υποστήριξη όλων των νομοσχεδίων που αφορούν στη διεκδίκηση πλαισίων ισότητας από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Έχει έρθει η ώρα ως χώρος να προχωρήσουμε με ριζοσπαστισμό.

Στηρίζουμε, λοιπόν, κάθε τύπο οικογένειας και συμβίωσης, με πλήρη εξάλειψη διακρίσεων σε ζητήματα εκπαίδευσης και απασχόλησης ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Στο ίδιο πλαίσιο επιδιώκουμε πλήρη κατοχύρωση ισότιμων δικαιωμάτων και ελευθεριών σε θέματα νομιμοποίησης σχέσεων, τεκνοθεσίας, τεχνητής αναπαραγωγής και περίθαλψης. Στόχος μας είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε θέματα βίας λόγω φύλου, trafficking, ξενοφοβικών, σεξιστικών και ομοφοβικών συμπεριφορών. Θέλουμε ίσες ευκαιρίες για όλους και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω θεσμικών δικλείδων ασφαλείας που προασπίζουν τη μη διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Είναι η ώρα να πάμε ένα βήμα μπροστά, δίχως να διαρρηγνύουμε την κοινωνική συνοχή, σε ένα πλαίσιο αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού. Το οφείλουμε στην κοινωνία, την ευημερία, την πρόοδο, την Ελλάδα, την Ευρώπη και κυρίως στην ίδια μας την ιδεολογική αφετηρία.

Ισονομία και Δικαιοσύνη

Η έννοια της ισονομίας και ισότητας στην πρόσβαση στη Δικαιοσύνη είναι θεματικές που αναμφίβολα έχουν απασχολήσει την ελληνική κοινωνία. Αποτελούν αρχές τις οποίες πρέπει ο προοδευτικός πόλος να προάγει και να προστατεύει, ως «εγγυήτριες» αρχές του Κράτους Δικαίου, στοχεύοντας στην προστασία των πολιτών από τις κρατικές αυθαιρεσίες, και δη από συντηρητικά κέντρα που αποστρέφονται το περί δικαίου αίσθημα, κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη και εν τέλει υποβαθμίζουν και την ίδια.

Ιστορικά και νομικά, η ισονομία και το δικαίωμα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη έχουν κατοχυρωθεί σε πληθώρα διεθνών και περιφερειακών συμβάσεων, όπως στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και στα πλαίσια του συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα, τα ως άνω δικαιώματα, είτε από νομοθετικές πράξεις, είτε από πρακτικές που εμποδίζουν τον πολίτη από το να αναζητήσει τη δικαστική του προστασία :

1. Με την επιβολή του αγωγόσημου, δηλαδή ενός πόσου που καλείται ο προσφεύγων στη Δικαιοσύνη να καταβάλλει ώστε να διεκδικήσει τα νόμιμα.
2. Με την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης πριν από την προσφυγή στα δικαστήρια, ήτοι μία μη δικαιοδοτική διαδικασία η οποία καθυστερεί και άλλο την έκδοση αποφάσεων.
3. Με τη μη υποχρεωτικότητα παράστασης μετά δικηγόρου ενώπιον ποινικών δικαστηρίων όντας κατηγορούμενος, που ο πολίτης κινδυνεύει να καταδικαστεί χωρίς να «αντιλαμβάνεται» πλήρως τα δικαιώματα και τις επιλογές που είχε.
4. Με την κατάργηση, ουσιαστικά, της εκ δικαστικής οδού προστασίας της πρώτης κατοικίας από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, προστασίας που το ΠΑΣΟΚ πρώτο θεσμοθέτησε.
5. Τέλος, με την οσμή παραδικαστικών σκανδάλων όπου ο πολίτης νιώθει σε μεγάλο βαθμό, βασίμως, την ανεπάρκεια της Δικαιοσύνης να προστατέψει θεσμούς και αξίες, όταν μάλιστα υπάρχει εμπλοκή των λειτουργών της σε πελατειακά συστήματα διαφθοράς και στείρας κομματοκρατίας.

Εμείς οφείλουμε μέσω της νομοθετικής οδού, με όλα τα συναφή εκ του Συντάγματος, του Κανονισμού της Βουλής και των διεθνών υπερνομοθετικών κειμένων εφόδια, να πιέζουμε στην κατεύθυνση της ισονομίας. Κυρίως, όμως, οφείλουμε να συνομιλήσουμε με τον κόσμο, να ενημερώνουμε τους πολίτες, να διεκδικούμε διαφάνεια, προστασία των αδυνάτων και να επαναφέρουμε της εμπιστοσύνη του κόσμου σε μία αποτελεσματική και πρωτίστως δίκαιη απονομή δικαιοσύνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα προστατέψουμε την κοινωνία μας από το να στραφεί στα άκρα.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

1. Μπορεί η Ελλάδα να εντάξει στην κοινωνία της υγιώς πρόσφυγες και μετανάστες που εγκαθίστανται μόνιμα; Μπορεί αυτό να λειτουργήσει θετικά για τη χώρα και την οικονομία;
2. Πως θα μπορούσε πρακτικά η Πολιτεία να δράσει για να δώσει περαιτέρω ευκαιρίες στα ΑμεΑ;
3. Πως μπορούν περισσότεροι άνθρωποι να συμμετέχουν στην πολιτική;
4. Η ανάκαμψη της οικονομίας και της αγοράς είναι αυτές που θα αποκαταστήσουν το δικαίωμα στην εργασία για χιλιάδες κόσμο;
5. Ποια πολιτικά περιθώρια υπάρχουν για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις σε θέματα ισότιμων δικαιωμάτων και ελευθεριών, νομιμοποίησης σχέσεων, τεκνοθεσίας, τεχνητής αναπαραγωγής και περίθαλψης για άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+;